Mirela

Chcę wam zaświadczyć, że moje życie jest cudem! Mam na imię Mirela i dorastałam na małej wyspie w Chorwacji: pomimo pięknej natury wewnątrz mnie już od dzieciństwa stworzyły się pewne braki. Żyłam tylko z moją mamą, mojego taty nawet nie poznałam. Myślałam, że to wszytko jest normalne dopóki inne dzieci nie zaczęły zadawać mi pytań, na które nie wiedziałam jak odpowiedzieć i zepchnęły mnie na margines przez wybory życiowe mojej mamy. Nawet jeśli jest ona niesamowitą kobietą, która poświęciła się bardzo by mnie dobrze wychować, ja nie umiałam widzieć tego jako jej dobro i moje serce wypełniało się coraz to większą złością w stosunku do niej ponieważ patrzyłam tylko na jej marności. Wewnątrz mnie upychałam to wszystko co widziałam i osądzałam, udając, że nic mi nie jest, a na końcu było mi z tym źle. Przy pierwszej, lepszej okazji mając czternaście lat, przeniosłam się do miasta, tłumacząc wszystko szkołą. Miałam podwójne życie: z jednej strony byłam dobrą uczennicą, z drugiej strony poranioną nastolatką w poszukiwaniu samej siebie. Próbowałam wszystkiego tylko po to by uciec od poczucia niższości jakiego czułam w stosunku do wszystkich: zmieniając styl życia, od stylu “dark” przez buddyzm aż do momentu dopóki nie trafiłam na “rave party”. Pomyślałam: “to właśnie to czego szukałam, nareszcie miejsce gdzie nikt mnie nie osądza!” Myślałam, że odnalazłam sens życia nie zdając sobie sprawy, że otworzyłam drzwi prosto do śmierci. Moje życie stało się kontynuującym poszukiwaniem przyjemności. Przez te lata przeżyłam wiele zła aż do uzależnienia od heroiny. Myślałam, że jestem najsprytniejsza na świecie a nie widziałam jak rujnuje sobie życie. Pewnego dnia Jezus powiedział “dosyć” i dotknął mego serce poprzez słowa pewnej mojej przyjaciółki. Czułam, że On chce mi dać pokój jakiego zawsze pragnęłam i tak zadecydowałam pójść za tym głosem. Odłożyłam na bok narkotyki, ale to nie wystarczało, moja osoba wewnątrz była zrujnowana. W Jego dobroci, Bóg dał mi poznać Wspólnotę w Medjugorie gdzie Matka Elwira w jednym filmie mówiła, że życie jest cenne. Poczułam te słowa jakby były skierowane prosto do mnie, były to proste i prawdziwe słowa co wypełniły pustki jakie miałam wewnątrz; tu poczułam “wezwanie” by wejść do Wspólnoty. Nie było łatwo, ale miłość jaką czułam i pchnięcie Ducha Świętego pokonały każdą przeszkodę i lęk. We Wspólnocie moje oczy zaczęły się otwierać i powoli światło rozświetliło moje ciemności Zobaczyłam, że zbudowałam fałszywą rzeczywistość w mojej głowie i w moim życiu po to by nie cierpieć, by nie widzieć prawdy tego co jest we mnie “od wewnątrz.”Rozpoznanie tego przewróciło mi życie do góry nogami i poczułam potrzebę by się odbudować, ale tym razem z Bogiem. Wewnątrz mnie czułam, że chcę żyć inaczej, wolna od lęku, fałszu i “kompromisów”. Poprosiłam Pana na modlitwie by nauczyć się kochać i odkryłam, że moje życie i moje rany gdy już są uzdrowione mogą stać się darem dla kogoś. Było wiele trudnych chwil na mojej drodze, ale zrozumiałam, że prawdziwą inteligencją jest to by pójść za dobrem i tak za wybrzmiewającym słowem Matki Elwiry “wytrzymaj!” przezwyciężyłam trudności wzrastając w wierze i wewnętrznej sile. I w tej wierności Jezus zmienia mi serce. Nie da się zliczyć tego czego uczy Wspólnota i nie wystarczyłaby książka by to wszystko zgromadzić, są na prawdę cenną perłą jaką Bóg podarował memu życiu: od prostych rzeczy jakie każda kobieta powinna umieć tj. gotować, szyć, sprzątać, pracować w ogródku… aż po wewnętrzne wartości jak posłuszeństwo, cisza, prawda, wolność i prawdziwa przyjaźń. Dzisiaj dziękuję za to wszystko co wycierpiałam w życiu bo gdybym nie przeszła przez to wszystko, dzisiaj nie znalazłabym tego skarbu. Walka jest każdego dnia, ale dzisiaj wiem, że moje życie nie jest “pomyłką”: wierzę, że Bóg pomyślał o mnie i zechciał mnie jeszcze przed moimi rodzicami. Ja też jestem ukochaną córką!
Mirela