„Jesteśmy rodziną „publicznych grzeszników”, osób pokochanych i zbawionych przez Pana, który pochylił się nad nami, gdy byliśmy w błocie naszych grzechów.”
Matka Elvira uwielbia określać Wspólnotę jako „rodzina publicznych grzeszników”, utworzona przez osoby, które w przeszłości „publicznie” popełniały błędy, okazując się słabymi i ubogimi, ale dzięki nieskończonemu miłosierdziu Bożemu są dziś osobami Zmartwychwstałymi i „bogatymi” wewnątrz, powołanymi do świadczenia tam, gdzie żyje nadzieja, tam gdzie ona rodzi się i odradza w momencie spotkania człowieka z Chrystusie Zmartwychwstałym.
Z biegiem lat dołączyli do Matki Elviry młodzi, którzy po tym jak „zmartwychwstali”, chcieli „zostać”, aby oddać się darmowej służbie młodym potrzebującym i dać im to co sami otrzymali; rodziny otwarte na życie, pragnące żyć horyzontem szerszej, większej miłości; mężczyźni i kobiety, którzy poczuli „Boże powołanie”, do dania całego własnego życia temu właśnie dziełu. W ten sposób „dziecko po dziecku” , utworzyła się „wielka rodzina” Wspólnoty Cenacolo, do której należą różne członki Ludu Bożego, idący wspólnie „Z Ciemności do Światła”, uczestnicząc we własnych misjach Wspólnoty, każdy według własnych darów.
W historii Wspólnoty Pan chciał , żeby pierwszymi „robotnikami”, którzy dołączyli do Matki Elviry w tej „winnicy” byli właśnie młodzi: chłopcy i dziewczęta, którzy po tym jak sami zmartwychwstali do życia we wspólnocie, wybrali aby pozostać na zawsze jako wolontariusze i zwracać to co otrzymali, wyciągając rękę do potrzebujących. Pan chciał od samego początku, żeby młodzi nie byli tylko we Wspólnocie, aby „brać”, ale żeby raz zmartwychwstali do nowego życia byli narzędziami w rękach Boga, do „dawania” , mnożenia dobra i ofiarowania innym miłości. „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”: ci , którzy czuja powołanie do takiego właśnie wolontariatu, po przebyciu własnej drogi wspólnotowej, drogi osobistego zmartwychwstania, są nazywani we Wspólnocie „Sługami Miłości”. Niektórzy, żyją tą służbą przez kilka lat, a niektórzy nawet przez całe życie. To dzięki ich hojności powstały domy na całym świecie, a serce wspólnoty mogło poszerzyć swoje horyzonty miłości, aż do Ameryki Łacińskiej i do Afryki, w służbie dzieciom z ulicy. Jesteśmy wdzięczni Panu, ponieważ w sposób w jaki rozwija się Wspólnota, ujawnia się jasno misja i sens naszej posługi: uczynić głównymi bohaterami, tych których przyjmujemy i zachęcić do dawania samych siebie w służbie miłości. Nasze dobro musi rozpalać w tych co je otrzymują pragnienie miłości i czerpanie z niej radości. Jak uczy nas Matka Elvira, „musimy sprawić, aby miłość chodziła stopami wszystkich.
Wśród zmartwychwstałej młodzieży są tacy, którzy odkrywają powołanie do Rodziny Chrześcijańskiej i chcą żyć w kontekście wspólnoty jako rodziny otwarte na życie z drzwiami domów i sercem szeroko otwartymi na przyjęcie nie tylko swoich naturalnych dzieci, ale także tych braci i sióstr szczególnie zranionych, którzy potrzebują ludzkiego i duchowego ciepła, które może dać tylko rodzina chrześcijańska. Rodziny te dzielą życie ze wspólnotą przez kilka lat lub całe życie z wolnym i odpowiedzialnym wyborem, współpracując przy różnych obowiązkach i uczestnicząc w różnych momentach modlitwy pracy i służby, które są przeżywane w naszych domach zgodnie z możliwościami stanu życia. Wspólnota wspiera ludzką i chrześcijańską drogę, ale nie zastępuje tej podstawowej, niezastąpionej i edukacyjnej roli, którą sami rodzice są powołani do odgrywania we własnej osobie swoich dzieci obecności małżonków zjednoczonych z obecnością ich dzieci i ważnego świadectwa nadziei i zaufania na przyszłość dla wszystkich, których przyjmujemy przede wszystkim dla tych młodych ludzi i dzieci, którzy często byli głęboko zranieni właśnie w związkach rodzinnych i są widocznym znakiem piękna i płodności, jaką chrześcijańska miłość nadaje życiu.
W ostatnich latach wielu młodych ludzi silnie dostrzegło powołanie Boga, aby iść za Nim i służyć Mu w tym dziele, aby „oddać życie przyjaciołom” w Charyzmacie Wspólnoty Cenacolo poprzez bardziej radykalny wybór pójścia za Jezusem Chrystusem, obejmujący ewangeliczne śluby posłuszeństwa, czystości, ubóstwa, a służba jest miłością dla ubogich zgodnie ze stylem życia wspólnoty.
Ich życie jako braci oddanych modlitwie, braterskiemu dzieleniu się i służbie ubogim ma być żywym i konkretnym znakiem miłosiernej miłości, którą Bóg – Ojciec ma przede wszystkim wobec marginalizowanych i wykluczonych. Służba ta ma na celu towarzyszenie człowiekowi w radosnym dzieleniu się życiem poprzez służbę edukację oraz moralną i duchową promocję ludzi, którzy są przyjmowani w różnych wspólnotach, aby stali się świadkami i misjonarzami wyzwalającego zbawienia samej Ewangelii.
Religijna rodzina sióstr misjonarek zmartwychwstania narodziła się w ramach charyzmatu, i służby apostolskiej Wspólnoty Wieczernika jest formowana przez kobiety zmartwychwstałe, dzięki spotkaniu z Chrystusem, które odbyło się na drodze wspólnotowej, podczas której odkryli piękno i cenność życia Chrześcijańskiego czując wezwanie Jezusa do życia konsekrowanego, aby dać mu życie dla braci żyjących w nim jako druga oblubieńcza relacja z Chrystusem i macierzyństwo Miłosierdzia wobec zranionej ludzkości naszych czasów. Pochodzą z różnych krajów i są obecne we Włoszech, Brazylii, Peru, Meksyku i Liberii.
Siostry…
Mimo że są żywą częścią Wielkiej Rodziny Wspólnoty Wieczernika, charyzmat życia konsekrowanego polega na radykalnym wyborze pójścia za Panem i osobistym poświęceniu się, wyznanemu ślubami religijnymi: ubóstwa, czystości, posłuszeństwa, służby i miłości do ubogich, których znakiem są także habit i welon. Są powołane do życia i do dawania świadectwa prymatu modlitwy, kontemplacji, czasu danego Bogu aby z uporem błagać o dar Jego miłosierdzia, źródło zmartwychwstania radości i nadziei dla zranionej ludzkości.
Misjonarki…
Żyją duchem misyjnym, poszerzając swoje serca na uniwersalną miłość, która ogarnia świat w całkowitej gotowości do odejścia, aby żyć apostolstwem w dziełach misyjnych Wspólnoty Cenacolo, ofiarowując się hojnie i bez ograniczeń w miejscach, w których Boża opatrzność wzywa ich, by chętnie niosły „radość i nadzieję Ewangelii wszystkim”.
… della Risurrezione
Są zmartwychwstałymi kobietami, które niosą w swoich sercach pragnienie, by podążać drogami
świata, aby ogłosić wszystkim radość Zmartwychwstałego Pana. Żyjąc i świadcząc entuzjazm spotkania z Nim oraz piękno poślubienia Go, żyją życiem wspólnotowym i apostolstwem w radosnej i darmowej służbie. Jest to konkretny znak Miłości Ojca, który czule pochyla się nad ludźmi zagubionymi, by wyleczyć rany ich serc w miłości, dać im godność, wartość, nadzieję i zaufanie.
Jest wiele świeckich przyjaciół i rodzin, którzy podążają i uczęszczają do Wspólnoty Wieczernika w różnych krajach tam, gdzie jest obecna, dzieląc się jej duchowością, służbą i misją, pozostając w zwykłej rodzinie i środowisku pracy. Wielu z nich dzięki spotkaniu ze wspólnotą, którą odkryli ponownie skosztowali smaku żywej wiary, która staje się intensywną modlitwą, szczerym nawróceniem i aktywną miłością. Dają z hojnością i oddaniem, służbie temu Dziełu, swoje ludzkie, chrześcijańskie i zawodowe umiejętności, i starają się być na świecie i tam, gdzie mieszkają świadectwo ewangelicznym, ze
szczególnym spojrzeniem Miłosierdzia wobec osób w trudnej sytuacji. Niektórzy z nich uwielbiają spędzać krótkie okresy życia we wspólnotach lub na misjach, dzieląc się życiem wspólnotowym i misyjnym we wszystkich jego aspektach z dziećmi i chłopakami , aby bardziej żywić się charyzmatem i umacniać się w wierze, ich przyjaźń i dostępność są wspaniałą żywą i konkretną Opatrznością: Opatrzność życia, służby, pomocy i porady… Spotykają się w ciągu roku w różnych miejscach, aby dzielić się chwilami modlitwy i dogłębnego studiowania charyzmatu, nawet przez dni formacyjne, pielgrzymki, wieczory misyjne, świadectwa w różnych miejscach. Są szczególnie aktywni w organizowaniu i wspieraniu działań wspólnotowych poprzez organizowanie wystaw rzemieślniczych, gdzie są prace tworzone przez młodych ludzi w naszych domach, są obecni na świadectwach i spotkaniach w szkołach, na parafiach, podczas musicali i recitali stworzonych przez naszych młodych ludzi, chcąc przekazać wielu przesłanie nadziei, które jest światłem wspólnoty Wieczernika.
Wspólnota nie prosi rodzin młodych ludzi, którzy są przyjmowani w różnych wspólnotach, o opłatę. Tym czego wymaga się od rodziców jest współpraca , która staje się konkretnym zobowiązaniem do przejścia równolegle z dzieckiem przez wspólnotową ścieżkę nawrócenia, zmianę drogi życiowej, która dla rodzin zachodzi przez grupy rodziców. Doświadczenie z tych lat pokazało, że odrodzenie chłopca zależy również bardzo od zaangażowania jego rodziców w drogę , aby wspólnie się zmieniać. Matką Elvira często powtarza: „Rodzice nawróceni, dzieci uratowane!” Rodziny młodych ludzi są tak żywą częścią Wspólnoty, że dla nich organizujemy cotygodniowe spotkania różnych grup oraz cotygodniowe lub comiesięczne modlitwy i spotkania w różnych miejscach. Są to rodziny często zranione i zamknięte przez strach, ból i cierpienie doświadczane z dziećmi, ale wielu z nich pozwala się zaangażować w poważną podróż do życia modlitwy o
nawrócenie i przebaczenie, która staje się świadectwem zmartwychwstania i pomocy w przyjmowaniu innych zranionych rodzin. Wspólnota organizuje comiesięczne spotkania formacyjne zwane „Odradzające się rodziny” i dni przyjaźni, modlitwy i spotkania z pielgrzymami w sanktuariach maryjnych, aby pomóc im w drodze nawrócenia i dojrzewania ludzkiego i chrześcijańskiego. Odpowiedzialni za grupy rodziców są dostępni co tydzień w różnych miejscach na pierwszym przyjęciu dla potrzebujących rodzin, które proszą o pomoc i porady. W wielu rodzinach, widzimy cud Boży: krzyż syna narkomana często staje się przyczyną refleksji do głębokiego nawrócenia i spokoju rodzinnego. Do odkrywania na nowo autentycznych wartości życia, także tam, gdzie zło zaszkodziło rodzinie w związku między rodzicami i dziećmi, Boża miłość wie, jak rodzić dobro i światło.