Katedra Saluzzo
Sobota, 20. stycznia 2018
Dziś Wspólnota Cenacolo świętuje: w przeddzień urodzin Matki Elviry kolejny z braci konsekrowanych przed całym Kościołem i przed Wspólnotą został wyświęcony na Diakona, co jest ostatnim krokiem na drodze do kapłaństwa. Katedra Saluzzo od pierwszych godzin popołudniowych był niewiarygodnie przepełniony; czuć był klimat odświętny, ponieważ przeżywaliśmy coś naprawdę ważnego, co chłopaki i dziewczyny ze Wspólnoty widzieli po raz pierwszy. Branie udziału w takiej uroczystości cię zmienia, sprawia, że czujesz się o wiele bliższy wierze i Kościołowi. Pierwszymi przybyłymi na miejsce byli chłopcy i dziewczęta odpowiedzialni za oprawę muzyczną – instrumenty i śpiew. Nasz chór odkurzył kilka klasycznych pieśni, przygotowując się przez dwa tygodnie. Następnie przybyli rodzice, przyjaciele oraz chłopaki i dziewczyny ze wszystkich domów wspólnotowych. Było dużo radości… i trochę hałasu, z powodu okrzyków pozdrowienia; wielu rodziców przybyło z różnych części Włoch, kilku przyjaciół nawet z USA, gdzie Marco był przez ostatnie 3 lata. Modlitwa różańcowa pomogła nam wejść w klimat skupienia i wprowadził nas do Mszy świętej.
Msza św. została poprowadzona przez J. E. ks. bp. Cristiano Bodo, biskupa Saluzzo, razem z biskupem emerytem Saluzzo, Mons. Guerrini. Razem z nimi na Mszy obecni byli także nasi księża wspólnotowi, zaprzyjaźnieni ze Wspólnotą diakoni, a także nasi klerycy. W pierwszym rzędzie usiedli Marco i jego rodzina. Najpiękniejszym momentem ze Mszy św. było przywołanie Marco i odczytanie jego historii, od przeszłości pełnej smutku i buntu, aż do jego nawrócenia i wstąpienia do Wspólnoty. Dla Marco najważniejszym momentem w jego drodze było spotkanie z Matką Elvirą kilka dni po jego wstąpieniu: utkwiły mu w pamięci jej słowa „Dasz radę!” i uderzenie w policzek, które mu wymierzyła.
Bardzo mocny był także moment, gdy Marco położył się na ziemi i odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych; następnie Marco złożył ślub posłuszeństwa biskupowi. Dziwnie było patrzeć na „księdza” Marco w chwili ofiarowania w nowym stroju i w nowym świetle. Z pewnością święci i aniołowie także świętowali z tak wielkiego daru! Po Eucharystii usłyszeliśmy ostatnie pozdrowienia i życzenia, po czym ks. biskup podziękował wszystkim. Śpiew uroczystej pieśni „Suscipe” zamknął w przepiękny sposób liturgię Mszy św. Pośród wielu uścisków i pozdrowień zakończyliśmy obchody i wróciliśmy do domu, gdzie czekał na nas uroczysty bufet.
Było wielu przyjaciół i księży, którzy wzięli udział w obchodach święceń. Dziękujemy Wspólnocie za życie zwrócone wielu młodym i za przykład, który widzimy w wielu młodych ludziach, którzy oddają się służbie najuboższym.
Dziękujemy ci, Matko Elviro, za twoje „tak”, z którego wyrosły inne „tak”, także to wypowiedziane przez diakona Marco, który wkrótce będzie już w pełni kapłanem. Dziękujemy, Matko, za ten dar, który otrzymaliśmy dzień przed twoimi urodzinami!