Święcenia księdza Konrada

W sobotę 7 października we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej do grona księży dołączył nasz brat Konrad a diakonem stał się brat Luciano z Włoch. 

Uroczystości odbywały się w Katedrze w mieście Saluzzo, które celebrował tamtejszy biskup Krystian Bodo. Uczestnikami tego radosnego wydarzenia było wiele rodzin oraz braci i sióstr naszej Wspólnoty.

Ks. Andrea przeczytał życiorysy kandydatów, opisując ich drogę formacyjną. Po złożeniu ślubów została odśpiewana litania do wszystkich świętych, gdy w uniżeniu przed Panem leżeli krzyżem. Następnie przyszedł piękny moment przyobleczenia nowych księdza i diakona poprzez ich starszych braci, ks. Huberta i ks. Slavena. A na koniec mszy świętej nie zabrakło także słów serdecznego podziękowania.

Na zakończenie dnia wspólnie z braćmi i siostrami spotkaliśmy się na wzgórzu na wspólnej kolacji, której towarzyszyła uroczysta i rodzinna atmosfera.

Niedzielny poranek rozpoczął się radośnie, od pierwszej celebracji mszy w j. polskim dla rodziny i polskiej grupy rodziców w kaplicy domu formacyjnego, gdzie została pochowana nasza Matka Elvira.

Podczas swojego pierwszego kazania ksiądz wspominał kilka wydarzeń ze swojego życia z udziałem matki Elviry. Następnie po zakończonej mszy świętej przed kaplicą radosnym śpiewem i tańcem zostaliśmy przywitani przez  nasze siostry. Ks. Konrad udzielił wszystkim zebranym kapłańskiego błogosławieństwa. 

Dalsza część uroczystego programu została do wspólnotowego domu w Envie, by wspólnie przeżyć adorację Najświętszego Sakramentu, prowadzoną przez nowo wyświęconego diakona Luciano. Kulminacyjnym wydarzeniem świątecznego dnia była celebrowana msza święta przez ks. Konrada, a także wszystkich księży wspólnotowych i braci konsekrowanych. Gdzie podczas kazania ks. Konrad zagłębił się w znaczenie posługi kapłańskiej i słów Przez Chrystusa w Chrystusie i z Chrystusem. 

Po zakończonej mszy na scenie pojawiła się siostra Luciano wraz ze swoim mężem dzieląc się swoim zdaniem o swoim bracie następnie siostry zakonne dając także, krótkie świadectwo. Czas wypełniony był wspólnym tańcem i radosnym śpiewem chwaląc Pana za wielkie dzieła, za księdza Konrada i diakona Luciano.