64 lata życia konsekrowanego

8 marca 1956 roku nasza ukochana Matka Elvira wstąpiła do klasztoru. Miała 19 lat i jak kilkakrotnie nam opowiadała wcześnie rano, po cichu, wyszła z domu, aby wyruszyć pociągiem do Borgaro, gdzie zakon „Sióstr Miłosierdzia Świętego Giovanny Antidy Touret” miał nowicjat .Mamma Concetta usłyszała ją i poszła za nią na stację, niemal ją zatrzymując, ponieważ Rita- przyszła siostra Elvira, była bystrą i pomocną dziewczyną i wielkim wsparciem dla licznej rodziny w której tata Antonio miał w zwyczaju picie alkoholu. Mama podeszła do niej, a Rita powiedziała: „Nie martw się, jestem szczęśliwa”. Kiedy Elvira opowiedziała nam o tej chwili było jej przykro, że nie zrozumiała wtedy bólu swojej matki, ale potem dodała: „Nawet nie wiedziałam, co to znaczy„ zostać zakonnicą ”, czułam w sercu tylko radość, miłość do wszystkiego, czego nie mogłam powstrzymać ”.
8 marca to wspaniały dzień, ponieważ w tej miłości i radości zagościliśmy także my. W tym pociągu, 64 lata temu, wsiedliśmy do niego: młodzi ludzie, dzieci, rodziny, osoby konsekrowane, rodzice, przyjaciele … krótko mówiąc, cała ta wielka rodzina, którą dzisiaj jest Wspólnota Cenacolo. Tak więc 8 marca to naprawdę wielkie święto! Droga Matko Elviro z wielką wdzięcznością świętujemy Twoje „tak” przed Bogiem. Za to, że Twoje „Oto jestem” powiedziałaś z odwagą i bez wielkiego rozgłosu i od tamtej chwili nie przestałaś oddawać swojego życia! Jednego razu powiedziałaś: „Codziennie czuję się jakbym była w ciąży” i to prawda, wszyscy rodzimy się z twojego serca, droga Matko. Nigdy nie przestałaś pokazywać nam tego serca. Serca w którym mieszka pokój.

Dziękujemy Dziewicy Maryi za to, że kiedy miałaś 12 lat, wyszeptałeś do niej: „Powiedz Jezusowi, żeby mnie wezwał”, a Matka Boża to zrobiła: wzięła Cię za rękę i od tej chwili nigdy nie przestaliście patrzeć na siebie, rozmawiać z sobą i uśmiechać się do siebie.

Dziękujemy Matko, dzięki za wszystko i na zawsze! Jednym sercem i jedną duszą dzisiaj tańczymy, mówimy, ogłaszamy, śpiewamy: „Dzięki Ojcze, za Matkę przez którą myślałeś o nas!”