20 lat Wspólnoty Cenacolo w Polsce

W dniach 4-5 Września w Giezkowie odbyło się 20lecie istnienia Wspólnoty Cenacolo w Polsce. Przygotowania do tego święta zaczęliśmy już kilka miesięcy wcześniej, remontując i tworząc nowe rzeczy w domu i na naszym terenie. Był to bardzo intensywny czas.

Bardzo wiele rzeczy przygotowanych na to święto, okupione było wieloma wyrzeczeniami i trudnymi momentami, ale przede wszystkim wielkim poświęceniem i miłością między nami. Pod koniec, na kilka dni przed uroczystościami, przybyli także do nas bracia z pozostałych domów oraz kilku braci ex, którzy też pomogli nam przygotować się do uroczystości. 

Przyjechali również z Włoch ks. Andrea i brat konsekrowany Denis. Było to dla nas bardzo ważne. Nie tylko duchowa ale także fizyczna łączność z sercem Wspólnoty, dodatkowo w czasach pandemi jest ona dla nas bardzo istotna i jeszcze bardziej przybliża nas do serca Matki Elviry i do niej samej. 

Po przyjeździe do naszego domu w sobotę, po krótkim przywitaniu i zatańczeniu kilku piosenek z gestami zaczęliśmy dzień wspólnym różańcem świętym – tajemnicami radosnymi z rodzicami, przyjaciółmi i grupą ex, który prowadził nasz przyjaciel ksiądz Jan. Ks. Jan był przy Wspólnocie Cenacolo kiedy otwierał się dom w Jastrzębiu Zdroju w 2002r i wiernie trwa przy nas w polskich domach, ale także był częstym uczestnikiem Święta Życia w Saluzzo.  Potem uczestniczyliśmy w Mszy Świętej celebrowanej przez ks. bp Krzysztofa Zadarko. Mszę koncelebrowali także ks. Wacław, ks. Andrea, ks. Jan, ks. Piotr i ks. Emil. 

Bp Krzysztof Zadarko to przyjaciel naszego domu w Giezkowie, który przyjeżdża nie tylko kiedy jest proszony przez nas o odprawienie Mszy Świętej, ale także odwiedza nas dość spontanicznie, spacerując po naszym terenie  i smakując nasze pomidory. Jest to niewątpliwie duży dar dla naszego domu, który ze Wspólnotą jest związany od początku jej działalności w Polsce. Bp Krzysztof brał udział w otwarciu domu, jeszcze zanim został biskupem. 

W swojej homilii nawiązał najpierw do trudnej historii  terenów, na których Wspólnota Cenacolo powstawała. Powiedział, że takich domów, jak ten w Giezkowie, było na tych terenach bardzo wiele. Nikt nie chciał nimi się zająć. Dopiero ks. Wacław, otwierając swoje serce i widząc w Matce Elvirze światło Ducha Świętego i prawdę, która z niej wypływała, postanowił zaryzykować. Matka Elvira widząc nasz dom na początku, zobaczyła piękno. Powiedziała: „O jaki piękny dom. Tak samo piękny jak Ci chłopacy, którzy tu zamieszkają.” 

Dalej opowiadał, jak ze zniszczenia, wydobywało się piękno chłopaków. Dzięki temu można odkryć do czego człowiek został stworzony. Po mszy świętej był obiad. Choć w sobotę było dość zimno i czasami padał deszcz, to posiłek zjedliśmy w namiotach specjalnie przygotowanych na tę okazję. Był to także czas na rozmowy i spotkania po miesiącach pandemii. Niektórzy po wkelu latach postanowili przyjechać. 

Około godziny 15, rozpoczęliśmy spotkanie od filmu video, w którym Ojciec Stefano pozdrawił nas wszystkich i wysłał życzenia, wspominając także początki w Giezkowie. Niesamowita radość nas ogarnęła, kiedy mogliśmy także zobaczyć naszą kochaną Matkę Elvire, jej oczy, jej piękno. Dziękujemy, dziękujemy, dziekujemy. 

Zaraz po tym odbyła się adoracja połączona z Koronką do Miłosierdzia Bożego, podczas której wielu z nas włączało się spontanicznie z intencjami. Adorację prowadził ks. Andrea. Był to przepiękny moment jedności i wspólnej modlitwy oraz dziękczynienia za te 20 lat obecności Wspólnoty na terenie Polski i za te wszystkie uratowane życia. 

Zaraz po momencie modlitwy i adoracji Jezusa, usłyszeliśmy katechezę ks. Andrei oraz brata Denisa, świadectwa rodziców, którzy są już naprawdę długo przy wspólnocie i kilku chłopaków z grupy ex, którzy we Wspólnocie przeżyli wiele pięknych i trudnych, ale owocnych chwil.  

Początkowo brat Denis wiele mówił o uśmiechu, o radości z niego wypływającej  i o tym jak ważne jest, aby przenosić uśmiech jeden na drugiego. Ks. Andrea poruszył wiele tematów, ale przede wszystkim mówił o miłości Chrystusa, miłości Matki Elviry i naszej miłości, którą powinniśmy żyć między nami. Po tym wszystkim była kolacja, która przedłużyła się oczywiście na rozmowach i w oczekiwaniu na godzine 20.30, kiedy ciemność ogarnęła niebo. 

Zanim na scenie pojawili się nasi bracia, najpierw odtworzyliśmy pozdrowienia brata Huberta z misji na Filipinach oraz brata Slavena z misji w Brazylii. Te dwie osoby mocno związane z naszą polską wspólnotą, tym razem nie mieli możliwości przeżywania tego czasu z nami, ale duchowo z pewnością byli z nami złączeni. Zaraz po tym mogliśmy przedstawić spektakl przygotowany w oparciu o przypowieść o „Dobrym Samarytaninie”. Była to historia biblijna przeniesiona na czasy teraźniejsze – połączenie teatru z filmami odtwarzanymi pomiędzy scenami. Było widać, ile chłopaki włożyli trudu w przygotowanie tego spektaklu. Kilku z nich również się przezwyciężyło i opowiedziało jak przeżyli ten okres przygotowań i jakie owoce z tego czasu zaobserwowali w sobie. 

Drugiego dnia, w niedzielę o godz. 9.00, zaczęły przyjeżdżać pierwsze rodziny, głównie z pobliskiego domu rekolekcyjnego, gdzie nocowali. I tak jak w sobotę, na początku rozruszaliśmy się przy piosenkach z gestami i rozważaliśmy części różańca chwalebnego. Rozważania również przygotował ks. Jan.  

Potem była Msza Święta, podczas której ksiądz Wacław opowiadał o darach słuchu i mowy, które pochodzą od Boga. I to od nas zależy czy pozwolimy Bogu kierować tymi darami i czy pozwolimy Mu w te dary wejść. Mówił też, że każdy nasz brak, każda bieda, każde ubóstwo życiowe, każda nasza bezradność otwiera nas na łaskę i działanie Boga. I też o tym działaniu Boga opowiadał przybliżając wszystkim spotkanie z Matką Elvirą i potem jej otwarcie i jej „tak” na początek Wspólnoty w Polsce. 

Po mszy świętej pięciu braci ex otrzymało błogosławieństwo wspólnotowe. Wszyscy zebrani wzywaliśmy Ducha Świętego, aby wzmocnił ich w dalszej drodze życia. Jeszcze przed obiadem był moment, w którym zostały puszczone dwa filmy nagrane przez braci z Tarnowa. Pierwszy filmy opowiadał o tym, jak wygląda wstąpienie nowego chłopaka do wspólnoty i jego początki w domu. Film ten został nagrany w ciekawy sposób, tj. w starym stylu kina niemego. Drugi film był nagranym spektaklem „Syn Marnotrawny”, który zrealizowali bracia z Tarnowa, z okazji ich święta domu, w poprzednim miesiącu. 

Następnie zjedliśmy obiad i w przeciwieństwie do soboty towarzyszyła nam dużo lepsza pogoda, więc można było przeznaczyć ten czas na wiele spacerów po ogrodzie, lesie i przy stawie. W Godzinę Miłosierdzia odbyła się adoracja z Koronką do Bożego Miłosierdzia, którą poprowadził ksiądz Wacław. Z pewnością jego rozważania nam pomogły wejść w ten konkretny moment modlitwy bardzo mocno duchowo. Spotkanie zakończyliśmy katechezą ks. Wacława, w której przypominał nam o początkach Wspólnoty w Polsce. 

To dwudniowe święto 20-lecia wspólnoty w Polce było podziękowaniem dla Matki Elviry za jej „Tak” dla nas wszystkich i za jej otwarte serce, które nie przestało kochać nas wszystkich. Tak samo składamy podziękowanie wszystkim naszym przyjaciołom, na czele z ks. Wacławem, bez którego Wspólnota być może by nie zawitała do naszego kraju. Wszystkim kapłanom posługującym w naszych domach, wszystkim rodzinom, przyjaciołom, dobroczyńcom i sąsiadom  oraz całej Wspólnocie Cenacolo.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus !! 

20 w Polsce